Wenoona en de Mountain Cattle Drive
Door: Lotte
Blijf op de hoogte en volg Lotte
24 Maart 2014 | Australië, Kootingal
Hai hallo,
Het is alweer even geleden dat ik een verhaaltje heb gepost. Dat komt voornamelijk doordat ik in Geurie niet zoveel noemenswaardig heb beleeft, en de laatste 2 weken heel erg druk zijn geweest.
Goed, ik zal beginnen waar ik de laatste keer geëindigd ben: terug in Geurie.
Vanaf begin februari tot half maart heb ik weer met heel veel plezier op Wenoona gewerkt. Het weerzien met de familie was super, en ik ben ze deze periode ook meer als mijn aussie familie gaan beschouwen. Als ik ooit weer terug ga, ga ik ook zeker bij deze mensen langs.
Het werk was grotendeels hetzelfde als in december, al heb ik nu veel meer grondwerk met alle paarden van veulentjes tot 4-jarigen gedaan. Ik mocht nu ook later beginnen, en de temperaturen waren heerlijk! Geen siësta was meer nodig tussen de middag ;-)
De omgeving is zo hard veranderd vergeleken met hoe het was toen ik weg ging eind december. Alles is groener en er was genoeg regen gevallen in januari! Met een beetje geluk is de droogte op Wenoona voorlopig voorbij.
Ik laat het Wenoona verhaal even heel kort, want ik mag jullie met nog een ander paardenverhaal vervelen!
Op vrijdag 21 maart ben ik op een grote hooivrachtwagen meegelift naar Tamworth. In Tamworth heb ik mezelf een paar dagen vermaakt met wandelen, shoppen en ik had het geluk dat er een gratis film werd gedraaid in het park. Ik blijf het gaaf vinden dat dat in australië zomaar kan: een groot scherm in de buitenlucht, en geen last van regen of koude die je avond verpesten :-)
Tamworth is veel groter dan Dubbo, en er is veel meer te beleven. Het staat bekend als de country hoofdstad van australië en er is ook veel in het teken van muziek te zien en beleven. Het plaatsje ligt aan de rand van de New England Ranges, een gebied met veel bergen.
Maar dit alles was niet de reden dat ik naar Tamworth was gereisd: ik moest hier zijn omdat hier het pick-up punt voor de mountain cattle drive was die op 24 maart zou beginnen.
Rijden met vee was stiekem wel één van de dingen die ik echt gedaan wilde hebben in Australië. Nu was ik in Geurie op internet opzoek naar een plek waar ik dit kon doen, en zo kwam ik de mountain cattle drive op Hickmans run tegen. Het enige probleem was dat deze cursus 1x in de maand wordt gehouden en het in dezelfde week viel als dat ik terug zou vliegen. Zodoende heb ik mijn vliegticket een weekje verplaatst en mij opgegeven voor de 5daagse "cursus" eind maart.
Op 24 maart was het dan zover! Ik werd samen met 4 anderen opgehaald door Steve, de man van Jillian die de cursus runt. Het was een uurtje rijden naar het kamp en hoe verder we kwamen hoe mooier, groener en heuvelachtiger het landschap werd.
Aangekomen in het kamp was het kennismaken met de andere "cursisten". In totaal waren we met zijn achten en wat "leiders". De groep was super leuk! Heel gevarieerd in leeftijd, en zowel manen als vrouwen. Het was dus niet zo'n ponykamp, en daar was ik wel blij mee!
Tijdens deze dagen sliepen we in tentjes, en hoefden we niet veel meer te doen dan paardrijden, dingen leren en lol maken. Een super week!
De eerste dag werden de paarden verdeeld en gingen we voor een mooie rit over het landgoed. Wat ik tijdens deze eerste rit heb geleerd is dat ik echt op de kennis van mijn paard moest vertrouwen. We reden namelijk over paden waarvan ikzelf nooit zou hebben bedacht om daar te rijden met mijn paard. Het ging steil, en dan bedoel ik ook echt steil, omhoog en omlaag over de met rotsen bedekte heuvels. Maar het was een super gave rit, en het uitzicht was echt prachtig!
Op dag 2 kreeg ik een ander paard, een 5-jarige quarter die het wedstrijdpaard van Jillian was, en waar nog nooit iemand anders op had gereden. En dat vond ik wel leuk, want dat beestje was zo fijn te rijden :-D ! Het is dat ze niet in mijn backpack passen maar anders zou ik Sage(de quarter) en Seg(het dikzakje van Wenoona) meenemen naar nederland :-P.
Op dag 2 was het tijd om 47 koeien te zoeken, bij elkaar te drijven en naar de yards bij het kamp te verplaatsen. Dit klinkt makkelijker dan dat het is, want die koeien staan natuurlijk niet braaf beneden in het dal te wachten. Nee, het mooiste was om ze van de steile heuvels uit de bosjes te drijven.
Aangekomen bij de yards moesten we de koeien sorteren en drenchen (spul op de rug spuiten tegen luizen). Mooi werk, ik stond in de grote yard om de koeien van de kudde te scheiden en in een kleine ruimte te drijven. Vandaar werden ze verder tussen hekken geleid waar ze gedrencht werden. Ik kon mijn "agressie" wel krijgt met dit klusje, koppige beesten :-P
Na het drenchen mochten we de koeien terug drijven naar een andere paddock. Dat ging al een stuk soepeler dan in de morgen!
Op de morgen van dag 3 heeft Jillian ons een hoop natural horsemanship laten zien. Dit vond ik erg interessant. Ik ken de principes, maar om ook eens daadwerkelijk een join up te zien is wel heel tof!
Deze middag hebben we een lange rit gemaakt, helemaal naar de hoogste top in de wijde omgeving. Om daar te komen moesten we de paarden regelmatig even laten rusten, omdat de klim wel hoog en steil was. Het uitzicht was zo gaaf! Het was een beetje jammer dat het regende, maar je kunt nu eenmaal niet alles hebben ;-)
Dag 4 was de allergaafste dag wat musteren betreft! We moesten 11 jonge koeien uit de verste en steilste paddock halen en helemaal terug naar het kamp drijven.
Deze koeien moesten ook gedrencht worden, en daarna terug gedreven worden naar de paddock.
Het terug drijven was een flinke uitdaging. Zoals jullie begrijpen is naar beneden vaak makkelijker dan omhoog: en dat geld ook voor koeien steile heuvels op drijven zonder dat ze uitbreken. Mijn mooiste actie van deze week was toch wel om in mijn eentje de kudde koeien tegen te houden en terug te draaien toen ze ineens allemaal de verkeerde kant op, en de bosjes in renden. Dat was wel een tof gevoel: met dank aan het fijne snelle paardje natuurlijk!
En toen was het alweer dag 5, tijd voor een laatste rit gevolgd door een totaal nieuwe ervaring voor mij: zwemmen met het paard. En dat was ook een nieuwe ervaring voor mijn paard! Maar samen zijn we geslaagd voor de test. Het is wel super om aan de manen te hangen, terwijl je zon sterk dier naast je het water voelt verplaatsen. Gaaf hoor!
Dat was even heel kort een samenvatting van de cattle drive. Het was super om in dit gebied door de heuvels en kreken te rijden, vee te drijven en nieuwe vrienden te maken!
Ik post mijn laatste week in Sydney als een apart verhaaltje omdat het anders wel erg veel wordt. Deze update volgt snel!
Het is alweer even geleden dat ik een verhaaltje heb gepost. Dat komt voornamelijk doordat ik in Geurie niet zoveel noemenswaardig heb beleeft, en de laatste 2 weken heel erg druk zijn geweest.
Goed, ik zal beginnen waar ik de laatste keer geëindigd ben: terug in Geurie.
Vanaf begin februari tot half maart heb ik weer met heel veel plezier op Wenoona gewerkt. Het weerzien met de familie was super, en ik ben ze deze periode ook meer als mijn aussie familie gaan beschouwen. Als ik ooit weer terug ga, ga ik ook zeker bij deze mensen langs.
Het werk was grotendeels hetzelfde als in december, al heb ik nu veel meer grondwerk met alle paarden van veulentjes tot 4-jarigen gedaan. Ik mocht nu ook later beginnen, en de temperaturen waren heerlijk! Geen siësta was meer nodig tussen de middag ;-)
De omgeving is zo hard veranderd vergeleken met hoe het was toen ik weg ging eind december. Alles is groener en er was genoeg regen gevallen in januari! Met een beetje geluk is de droogte op Wenoona voorlopig voorbij.
Ik laat het Wenoona verhaal even heel kort, want ik mag jullie met nog een ander paardenverhaal vervelen!
Op vrijdag 21 maart ben ik op een grote hooivrachtwagen meegelift naar Tamworth. In Tamworth heb ik mezelf een paar dagen vermaakt met wandelen, shoppen en ik had het geluk dat er een gratis film werd gedraaid in het park. Ik blijf het gaaf vinden dat dat in australië zomaar kan: een groot scherm in de buitenlucht, en geen last van regen of koude die je avond verpesten :-)
Tamworth is veel groter dan Dubbo, en er is veel meer te beleven. Het staat bekend als de country hoofdstad van australië en er is ook veel in het teken van muziek te zien en beleven. Het plaatsje ligt aan de rand van de New England Ranges, een gebied met veel bergen.
Maar dit alles was niet de reden dat ik naar Tamworth was gereisd: ik moest hier zijn omdat hier het pick-up punt voor de mountain cattle drive was die op 24 maart zou beginnen.
Rijden met vee was stiekem wel één van de dingen die ik echt gedaan wilde hebben in Australië. Nu was ik in Geurie op internet opzoek naar een plek waar ik dit kon doen, en zo kwam ik de mountain cattle drive op Hickmans run tegen. Het enige probleem was dat deze cursus 1x in de maand wordt gehouden en het in dezelfde week viel als dat ik terug zou vliegen. Zodoende heb ik mijn vliegticket een weekje verplaatst en mij opgegeven voor de 5daagse "cursus" eind maart.
Op 24 maart was het dan zover! Ik werd samen met 4 anderen opgehaald door Steve, de man van Jillian die de cursus runt. Het was een uurtje rijden naar het kamp en hoe verder we kwamen hoe mooier, groener en heuvelachtiger het landschap werd.
Aangekomen in het kamp was het kennismaken met de andere "cursisten". In totaal waren we met zijn achten en wat "leiders". De groep was super leuk! Heel gevarieerd in leeftijd, en zowel manen als vrouwen. Het was dus niet zo'n ponykamp, en daar was ik wel blij mee!
Tijdens deze dagen sliepen we in tentjes, en hoefden we niet veel meer te doen dan paardrijden, dingen leren en lol maken. Een super week!
De eerste dag werden de paarden verdeeld en gingen we voor een mooie rit over het landgoed. Wat ik tijdens deze eerste rit heb geleerd is dat ik echt op de kennis van mijn paard moest vertrouwen. We reden namelijk over paden waarvan ikzelf nooit zou hebben bedacht om daar te rijden met mijn paard. Het ging steil, en dan bedoel ik ook echt steil, omhoog en omlaag over de met rotsen bedekte heuvels. Maar het was een super gave rit, en het uitzicht was echt prachtig!
Op dag 2 kreeg ik een ander paard, een 5-jarige quarter die het wedstrijdpaard van Jillian was, en waar nog nooit iemand anders op had gereden. En dat vond ik wel leuk, want dat beestje was zo fijn te rijden :-D ! Het is dat ze niet in mijn backpack passen maar anders zou ik Sage(de quarter) en Seg(het dikzakje van Wenoona) meenemen naar nederland :-P.
Op dag 2 was het tijd om 47 koeien te zoeken, bij elkaar te drijven en naar de yards bij het kamp te verplaatsen. Dit klinkt makkelijker dan dat het is, want die koeien staan natuurlijk niet braaf beneden in het dal te wachten. Nee, het mooiste was om ze van de steile heuvels uit de bosjes te drijven.
Aangekomen bij de yards moesten we de koeien sorteren en drenchen (spul op de rug spuiten tegen luizen). Mooi werk, ik stond in de grote yard om de koeien van de kudde te scheiden en in een kleine ruimte te drijven. Vandaar werden ze verder tussen hekken geleid waar ze gedrencht werden. Ik kon mijn "agressie" wel krijgt met dit klusje, koppige beesten :-P
Na het drenchen mochten we de koeien terug drijven naar een andere paddock. Dat ging al een stuk soepeler dan in de morgen!
Op de morgen van dag 3 heeft Jillian ons een hoop natural horsemanship laten zien. Dit vond ik erg interessant. Ik ken de principes, maar om ook eens daadwerkelijk een join up te zien is wel heel tof!
Deze middag hebben we een lange rit gemaakt, helemaal naar de hoogste top in de wijde omgeving. Om daar te komen moesten we de paarden regelmatig even laten rusten, omdat de klim wel hoog en steil was. Het uitzicht was zo gaaf! Het was een beetje jammer dat het regende, maar je kunt nu eenmaal niet alles hebben ;-)
Dag 4 was de allergaafste dag wat musteren betreft! We moesten 11 jonge koeien uit de verste en steilste paddock halen en helemaal terug naar het kamp drijven.
Deze koeien moesten ook gedrencht worden, en daarna terug gedreven worden naar de paddock.
Het terug drijven was een flinke uitdaging. Zoals jullie begrijpen is naar beneden vaak makkelijker dan omhoog: en dat geld ook voor koeien steile heuvels op drijven zonder dat ze uitbreken. Mijn mooiste actie van deze week was toch wel om in mijn eentje de kudde koeien tegen te houden en terug te draaien toen ze ineens allemaal de verkeerde kant op, en de bosjes in renden. Dat was wel een tof gevoel: met dank aan het fijne snelle paardje natuurlijk!
En toen was het alweer dag 5, tijd voor een laatste rit gevolgd door een totaal nieuwe ervaring voor mij: zwemmen met het paard. En dat was ook een nieuwe ervaring voor mijn paard! Maar samen zijn we geslaagd voor de test. Het is wel super om aan de manen te hangen, terwijl je zon sterk dier naast je het water voelt verplaatsen. Gaaf hoor!
Dat was even heel kort een samenvatting van de cattle drive. Het was super om in dit gebied door de heuvels en kreken te rijden, vee te drijven en nieuwe vrienden te maken!
Ik post mijn laatste week in Sydney als een apart verhaaltje omdat het anders wel erg veel wordt. Deze update volgt snel!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
